podstawówka

– Jedno mi nie daje spokoju zaczął Konrad. Znów poczęstował mnie papierosem i znów odmówiłem. – Bo tak jak gadam z tobą, to ty zupełnie normalny koleś jesteś, więc czemu na co dzień zachowujesz się jak cipa?

– Żyję, jak lubię.

– Aha. Lubisz być cipą?

– Nie jestem cipą.

– Jesteś, jesteś. Żeśmy cię gonili, to ubaw był, a tak można pogonić tylko cipę.

– No dobrze. Ale mówisz, że normalny ze mnie koleś... Tak właśnie powiedziałeś. To – alkohol zaczynał szumieć mi w głowie – to nie widzisz, że nie powinniście mnie tak traktować?

Konrad aż się zakrztusił.

– No, stary, a żeś strzelił – wykaszlał. – Jasne, że powinniśmy. Co ty myślisz, że ja cię będę teraz przepraszał? No idź, lepiej spierdalaj. Ja wiem, co ty sobie myślisz, że jesteś artycha i z dobrego domu, a my są kmioty, co się na tobie nie poznali. Przyznaj się, twierdzisz, że jesteś inny niż wszyscy, co? Indywidualista, tak?

– To prawda.

– A do dupy z takim indywidualistą, co nawet bronić się nie umie. jesteś gość, jesteś inny, pewno lepszy, bo mądrala z ciebie. i naucz się bronić. – Pociągnął wina. – Ja tam niczego nie żałuję i powiem ci jeszcze, że nikt ci nic złego nie zrobił. Ani żeśmy ciebie nie połamali, ani nic, zdrowy jesteś. A że wsadziliśmy cię do kantorka albo w kiblu podtopili? A co, myślisz, że lej będzie inaczej? Już się życie tobą zajmie, aż zatęsknisz za kolegami z podstawówki.

– Wątpię. – Miałem ochotę odstawić wino i pójść, ale nie wróciłbym w tym stanie do domu.

– Świat cię jebie, co? Świat to Grela, ja, Kajtek, paru innych. Ty cały czas myślisz, że świat jest do dupy A to z tobą jest coś nie tak. Jeśli żadna dziewczyna na ciebie nie spojrzy, jeśli koledzy robią z ciebie jaja, to znaczy, że ty jesteś popieprzony, a nie na odwrót. Dziwię się, że tego nie dostrzegłeś i nic próbowałeś zrobić. – Odplunął ozdobnie. – I wiem, co mi powiesz. Że za trzy miechy kończy się szkoła. I pójdziesz do liceum, gdzie znajdziesz podobnych sobie, bo wątpię, żebyśmy się spotkali w mojej zawodówce. Tam, myślisz, będzie lepiej? Chuja będzie. Potem sobie postudiujesz, zaczniesz roboty szukać i dopiero wtedy dowiesz się, co znaczą bęcki – przełknął ślinę. – Chcesz być pisarzem, tak?

– Poetą.

– Nieważne. I co ty sobie myślisz, że jak już napiszesz takie wierszyki, jak zostaniesz wielkim poetą, to co? Że my z Grelką pomyślimy wtedy: „O kurde, to był jednak gość!”? Gówno prawda. Dla ludzi będziesz cipą zlatującą ze schodów, więc weź się za siebie, nim inni to zrobią.

Słuchałem Konrada z narastającym gniewem. Chciałem chlusnąć mu w twarz winem. Nie zrobiłem tego jednak ze strachu, I dobrze, bo znów zachowałbym się jak cipa.

Łukasz Orbitowski, Tracę ciepło